Wat Buienrader op onze gsm’s voorspelde werd waarheid: voor het publiek was het meer dan aangenaam vandaag in de buitenlucht, alhoewel…. lang in de zon op die luie bank op ons verhoogde terras hield niemand lang vol. Schrijver dezes incluis. Voor de meeste spelers, en daar ging  vandaag om,  moesten de door de toernooicommissie geleverde emmertjes water en sponzen echt wel voor verkoeling zorgen. Het was warm.

Omstandigheden, omstandigheden. Aanpassen, aanpassen. Is dat het lot van de tennissende mensch? Natuurlijk niet. Tennissen daar gaat het om! En daar heb je een tegenstander voor nodig. Bij voorkeur een met wie je lekker speelt. Maar goed, dat heb je niet voor het zeggen, vooral omdat het de bedoeling is om het ook moeilijk voor elkaar te maken in een open toernooi.. ‘Elkaar uitdagen’ dat kon op deze zondag vanaf de tennis kansel  gepredikt worden.

Op baan 5 DE7 speelden Chandhi Mangrey en Jet Steinz lange rallys van vaker meer dan twintig slagen. Ze lieten elkaar alle hoeken van de baan zien. Vroeger als kind hadden beiden getennist en het na jaren weer opgepakt. Dat kon je wel zien. Stijlvolle slagen. Chandi probeerde met extra versnellingen het punt naar zich toe te trekken. Jet verweerde zich kranig en won: 6-4, 6-4.

Er zouden 31 wedstrijden gespeeld worden maar de meeste ogen gingen uit naar de DE3 en HE3 finales. Finales zijn vaker teleurstellend voor het publiek. Op grote grandslam toernooien zijn de mooiste partijen vaker al gespeeld. Op het Landsmeer Open was deze finale partij jammer genoeg de enige wedstrijd in de DE3. Anouk Bruynesteijn en Lisa Spaan, onze trainers die zich ook wilden laten zien, waren immers geblesseerd geraakt. We moesten het doen met een niet afgemaakte GD3 partij.

Tessa Spaan kunnen wij Heb Durvers vaker gadeslaan op onze banen. ‘Een gave techniek’ denken we dan meteen. ‘Soeplesse. En een prachtige harde service. Daar is hard aan gewerkt!’, eerst hier in Landsmeer en omstreken en later in de USA, college tennis, begreep ik.

Tessa speelde tegen Iris Wilms Floet, voor de meeste van ons nieuw. Daar sta je dan. Zonder een partij gespeeld te hebben in de finale. Voor een terras vol met toeschouwers. Zonder gegroeid te zijn in het toernooi. Heel af en toe kwam Iris in de rally met een stevige forehand winner. Tessa verhoogde dan het tempo ietsje en Iris kon dat dan minder vaak bijbenen en kwam niet echt in de wedstrijd. Tessa wint: 6-2, 6-1.

In de GD8 toonden Thijs de Vries en Karin Hoonhout een nieuwe tactiek. In hun wedstrijd tegen Peter Buwalda en Jet Steinz stonden ze bij het serveren van Karin beide vlak bij elkaar achterin. Karin stormde na haar service dan naar het net en Thijs bleef achterin staan. Op de wat hogere returns van Jet en Peter kon Karin dan gevaar veroorzaken met haar stevige volley. ‘Serve-volley’ met een beginopstelling die ik nooit eerder zag : de ‘Thijskarin opstellling’ noemde ik het. Het wierp zijn vruchten af. Peter en Jet die goede kansen hadden, werden achterhaald. Thijs en Karin winnen:7-6, 7-5.

Wouter en Camiel gingen om 16.30 uur de baan op. Camiel had er een HD3 met Dick Hijdra op zitten een paar uur eerder. Tijdens de partij heeft iedereen die kijkt zo zijn of haar wensen en dromen. Heb Durf was natuurlijk voor Camiel, de goede trainer. Het was vol rondom baan 1, Center Court. Camiel speelde zeer aanvallend in de eerste set en linkshandige Wouter, diep achter in het speelveld, hield de bal iets langer binnen de lijn en scoorde af en toe als counterpuncher met zijn forehand in het door Camiel verlaten open veld. Daarna paste Camiel zijn spel aan en haalde Wouter uit zijn ritme. Het werd weer een wedstrijd. Af en toe een dropshotje van Camiel, ik mag het graag zien. Wie ging er winnen? In de derde set kwam Camiel op 4-2 40-30…. dichter bij de overwinning kwam hij niet. Het lijf van Camiel was door zijn adrenaline heen en zijn spieren hadden genoeg gedaan. Die wilden rust. Gewone slagen zoals bijvoorbeeld de service komen dan niet meer uit de verf, hoe graag je ook wilt. Wouter wint na ruim 2 uur tennissen: 6-2, 5-7,6-4.

Het motorblok Fem & Babs was samen met hun toernooicommissie al vroeg van start gegaan. Er moet geadministreerd worden, prijsuitreiking geregeld, journalist van het Noordhollands Dagblad te woord gestaan worden enz enz. Laurens de Koning, voorzitter van Heb Durf, dankte iedereen inclusief schrijver dezes. Laurens wil met Heb Durf bindend zijn. Dat is zijn missie. Bindend waren we deze dagen op Heb Durf waarin nieuwe verbindingen ontstonden en oude werden voortgezet. Niet alleen rond de baan.Tennissers en toeschouwers worden door onze eigen leden op hun wenken bediend aan de bar. Daar zorgt onze kantinecommissie voor olv Gert Jan Kant en vele anderen. En achter de bar is ook het teamwerk van groot belang. Het waren 9 mooie dagen! En niet alleen qua weer!

Chris ter Brake