Het begon als een aangename tennisdag op de Smashcourtbanen van Heb Durf. Er was veel publiek en op alle banen werd getennist. Later op de dag kwam de zon er soms behoorlijk fel bij.
Het zou de laatste dag worden van het Landsmeer Open 2019.
Hoe wordt je nou een goede tennisser? Daar zijn vele antwoorden op mogelijk. Wat te denken van de tennismoeder. Op deze laatste dag zat ik naast Loes Scheermeijer, de moeder van Ellen. Zolang Ellen wedstrijden tennist, en dat zal zo’n kleine 40 jaar zijn, zit Loes, vaak samen met vader Walter, aan de baan gekluisterd en worden Ellen’s verrichtingen nauwkeurig gevolgd. Bij het wisselen van speelhelft krijgt Ellen soms een tip of een vriendelijke aanmoediging. Vandaag was ik daar getuige van. Of dit onmiddellijk effect had weet alleen Ellen, maar zeker is dat Ellen is mede door al die ‘steunmomenten’ een goede tennisster is geworden en is gebleven – ondanks het nodige blessureleed.
En dan de tennismoeder van Tessa en Lisa Spaan. Zij keek, lang geleden, toen ze nog klein waren, hier op Heb Durf, altijd toe als ze speelden. Week in week uit. Jaar in jaar uit. En zie: vandaag ontvangen zij de eerste prijs in de DD4.
En de tennismoeder van Roy Scholten: Zij kwam toch mooi vandaag weer kijken naar de GD4 wedstrijd van haar zoon. En evenals Loes Scheermeijer doet zij dat eveneens een jaar of veertig!
Nieuw aan het firmament van tennismoeders is de moeder van Maria Weda, de winnares van het Landsmeer Open. Maria traint op De Kloek in Middenbeemster bij Eddo van Gelder. Onze tennismoeder moet Maria brengen en halen. Naar toernooien rijden, troosten na verlies en noem maar op. Onze Maria, 12 jaar, is misschien wel de jongste winnares aller tijden van het Landsmeer Open en Maria’s moeder staat pas aan het begin van het tennismoederschap en als je naar tennismoeder Loes kijkt, heeft ze nog wat jaartjes te gaan.
Nog mooier is het als je moeder ook nog trainster is. Dat was bij Jimmy Connors ( heel lang no.1 op de wereldranglijst) het geval. Gloria Connors is misschien wel de bekendste tennismoeder. Ze was zelf een professional en liet, toen ze zwanger was van Jimmy een baan aanleggen in de tuin. Ze speelde elke dag met hem vanaf zijn 2e jaar! Dat ging op speelse wijze, waarbij ze hem regelmatig voorhield dat hij als een tijger moest spelen. Ze bleef zijn hele carriere zijn coach en was zodoende in die tijd de enige vrouwelijke coach in het mannentoptennis. Connors zelf kon ‘umpires’ terroriseren ‘als een beest’ , zoals meerdere dat deden in die tijd. Er zal vast op You-tube iets van hem te vinden zijn. Of zijn moeder daar een rol in speelde vertelt het verhaal niet.
De Landsmeer Open beker bij de heren werd gewonnen door Igor Cozijn. Hij won zijn beide poule wedstrijden. Igor’s topspin backhand blijft een fascinerende slag waar hij menig punt mee binnenhaalde.
Voorzitter Laurens de Koning overhandigde de zgn Jan van Dijk beker, vernoemd naar de oprichter van dit toernooi, aan Gertjan Kant omdat hij zich zeer verdienstelijk heeft vertoont tijdens ons toernooi. Gertjan zorgde er samen met tientallen Heb Durfers voor dat de inwendige mens goed verzorgd werd gedurende de 9 dagen van het toernooi. Want de kantine beheren en bemannen we nog steeds zelf, hier op Heb Durf, zodat het toernooi een persoonlijk karakter blijft houden waar mensen steeds weer voor terug keren. Ook dankte Laurens de toernooicommissie voor hun inspanningen en Chris ter Brake voor zijn dagelijkse verslagjes.
Laurens gaf in zijn praatje ook aan dat Heb Durf ‘bindend’ wil zijn in ons dorp en daar buiten en dat het Landsmeer Open daar het beste voorbeeld van is. Voorts zijn er plannen om de trainingsmogelijkheden uit te breiden zodat meer mensen kunnen lessen. Tennis is en blijft een moeilijke sport. Dat toonden Federer en Djockovic duidelijk aan in die 5 uur durende Wimbledonfinale.
Francien, de oma van Camiel Oppenhuis, en Coby, de moeder van Manon Boonstra, zorgden samen met hun dochters voor pannenkoeken die hun weerga niet kenden. Tennismoeders, pannenkoekenmoeders……….zonder moeders redden we het niet op deze wereld!
Het was een geslaagd toernooi, dat vond iedereen! We hopen jullie allemaal volgend jaar weer terug te zien!
Chris ter Brake