Zondag 14 juli

Ik zie Barbara’s blije gezicht. Zij is van de toernooicommissie zoals iedereen weet. Het zou best eens een regenloze finaledag blijven vandaag, zo liet ze me met een ‘big smile’ weten. Het bleef droog. Maar wel had het publiek en zeker de spelers te kampen met stevige windvlagen. Je kan niet alles hebben.

Van de 322 inschrijving hebben zich 125 Heb Durfers aangemeld voor het toernooi. De andere deelnemers kwamen vooral uit de vertrouwde clubs uit de omgeving, met ’t Twiske met 50 deelnemers als hofleverancier. Er werden 256 wedstrijden gespeeld binnen 33 onderdelen.
Daarnaast stonden er zo’n 100 leden gedurende deze 9 dagen achter de bar om iedereen van dienst te zijn. Dat was op een dag als vandaag behoorlijk hard aanpoten en zeker voor de kantinecommissie zelf: Leonie van den Heuvel, Judith van der Weerd,  Mark Haverkamp en sinds kort versterkt door Paul Joosten. Zij zorgden dat er snacks kwamen waar zowel spelers als toeschouwers aangenaam en blij van smulden.

Ik was verrast door de affiche van het Landsmeer Open: een fraai ontwerp en mooi van kleur. Wie is de kunstenaar?
Op Facebook en Instagram prijkt de affiche ook. Hoe intensief daar met elkaar over het Landsmeer Open gecommuniceerd wordt ontgaat mij geheel. Ik zit (nog) niet op Facebook/Instagram

Het was een goed toernooi. Ruim 250 wedstrijden. 4 volle dagen en 5 volle avonden waarvan de dinsdagavond grotendeels weggeblazen werd door een korte zware storm en slagregens. Van de organisatie vroeg dat behoorlijk wat improvisatie. Bij mijn vertrek op deze finaledag vroeg ik Femke van Straten onze toernooileider of ze tevreden was. Ik wilde het kort houden want ze was bezig. ‘Zeker tevreden’ opperde Femke en ging snel verder op de gele A4-tjes waar de namen van de winnaars enz genoteerd moesten worden ivm de prijsuitreiking straks.

Er waren 28 wedstrijden gepland vandaag. De meeste waren finales, maar soms moest er een laatste poulewedstrijd gespeeld worden. De enkelspel finales in de hoogste categorie werden op baan 5 gespeeld ipv baan 1. Ik werd hierdoor uit mijn ‘comfortzone’ gehaald. Op baan 5 kon ik niet alles meer zo goed  in de gaten houden.

Ik ging eerst kijken naar de wedstrijd van Lisa Spaan (Heb Durf trainster van Anjoy, 4.6) en Jente Visser (‘t Twiske, 4.0). Twee sportieve speelsters met een goede techniek, een sterke service  en ‘power’ in hun slagen. Kortom een aantrekkelijke wedstrijd om naar te kijken. Maar er is, als het om publiek gaat, ook spanning nodig. Daarvoor liep Jente te snel weg van Lisa. Mede door toch wat meer ‘unforced errors’ van Lisa. Ik ging na de eerste set even de benen strekken en elders kijken. Toen ik terugkwam waren tot mijn verrassing de dames klaar. Het was eerder voorbij dan ik had gehoopt. Jente wint  6-1, 6-4. Ik kon dus helaas niet constateren dat Lisa beter moest zijn gaan spelen en op het telraam stond het nog 4-3 zodat het toch nog ‘close’ werd op het laatst. Lisa zal haar oudere (geblesseerde) zus Tessa helaas niet opvolgen als Landsmeer Open kampioen. Dat werd Jente.
Overigens moet het mij van het hart dat er zo weinig inschrijvingen zijn bij DE A. Je staat meteen in de finale zonder in het toernooi te kunnen groeien.

De HE A (3,1 – 4,9) stonden kampioen van vorig jaar, de linkshandige Wouter Moons en iets jongere Tim van ’t Wout aan weerszijden van het net. Twee spelers met verschillende speelstijlen. Tim moet het hebben van harde slagen met weinig spin, waarbij zijn flitsende dubbelhandige backhand vooral opvalt. Wouter moet het hebben van zijn goede spreiding en plotselinge versnellingen. Met de dropshot en de volley waren de heren volgens mij iets te karig (ik ben van het ‘Old school tennis’).

Wouter’s dubbelpartner Manook Zorab zat tijdens de finale naast mij aan een van de picknicktafels van baan 5. Hij was 25 jaar geleden een toptennisser in Nederland geweest zo vertelde hij. Hij had twee jaar als sparringpartner van Brenda Schultz gefungeerd en kwam met haar meereizend in het profcircuit terecht in kleedkamers waar ook Agassi en consorten zich omkleedden. Zo hoor je nog eens wat al tennis kijkend op baan 5.

Ondertussen nam Tim de leiding en stevende af op een reguliere twee sets overwinning. Het begon te haperen bij Tim en/of  Wouter werd scherper: Wouter wint toch verrassend de tweede set in de tie break. In de derde set werd Wouter wat minder scherp. Misschien omdat hij minder fris was dan Tim die zijn eerste en Wouter zijn tweede wedstrijd speelde vandaag. Tim wordt kampioen van het Landsmeer Open 2024: 6-4, 6-7, 6-2.

Op alle banen was er publiek en langzaam maar zeker konden de supporters steeds meer kampioenen en ‘runnerups’ een hartelijk applaus bezorgen bij het handen schudden. De huldiging/prijsuitreiking maakte ik niet mee. Maar ik vernam dat Femke (toernooileider) en Barbara (toernooicommissie en secretaris van Heb Durf), de tennissers hartelijk hebben toegesproken en de overige commissieleden Richard, Martijn, Sander en Pim die het Landsmeer Open in deze vorm mogelijk hebben gemaakt hebben bedankt. Barbara maakt samen met Laurens, Marjolijn en Edward, zichtbaar voor mij, al langer deel uit van een fris, vrolijk en goed bestuur. Daar mogen we blij mee zijn.

Moe er voldaan zal iedereen huiswaarts zijn gekeerd. Tot volgend jaar.

Chris ter Brake