De regen en de gevoelstemperatuur waren vandaag voor de weinig bewegende toeschouwers lastiger dan voor de spe(e)l(st)ers. Tennissend kreeg je het wel warm en een beetje regen, dat was best te doen. Soms werd het toch te gortig. De plassen op de baan maakten het spelen onmogelijk. Het zou een lange tennisdag worden voordat aan het begin van de avond de prijsuitreiking mede door onze voorzitter Laurens de Koning in het clubhuis plaatsvond. De eerste ‘winter’ clubkampioenschappen van Heb Durf zitten er op.

Om 9.00 uur begonnen de jeugdfinales. Ik ben gewend om naar tennis te kijken op een hele baan en gewone telling. Bij de jeugd gaat dat anders. Jongens en meisjes zijn uitsluitend naar leeftijd ingedeeld, de puntentelling is anders en meestal wordt gespeeld op een klein baantje waarop een mini-net dwars over de baan is geplaatst. Er waren 61 deelnemers en 74 wedstrijden. Betrokken ouders volgden natuurlijk de tennisverrichtingen van hun kinderen.

Na korte tijd kwam de regen neer. Er ontstond al gauw een ‘Wimbledon Regen’ sfeer toen de jeugdcommissie plastic zeilen over enkele banen uitrolde om plasvorming te voorkomen. Ik moest zelf spelen en volsta met het melden van de Jeugd Clubkampioenen: Jan Wegman (rood / 6-8 jaar), Thomas van Loo (groen / 10-12 jaar) en Luna van Zon (geel / 11-14 jaar). Ik kon nog een klein stukje van de lange wedstrijd tussen Thomas van Loo en Sep Hamers zien. Vooral hun speelplezier en de fraaie ralleys vielen mij op. Thomas wint: 4-5, 4-1, 7-4.

Er stonden 15 finales op het programma bij de senioren.
In de DE 8/9 finale streden Dina Volders (1) en Karianne van der Weijden (2) op baan 4 om de titel clubkampioen van Heb Durf. Het publiek keek steeds natter wordend zonder paraplui geboeid toe. Dina en Karianne bleven elkaar in de plenzende regen bestoken. In lange ralleys met half hoge ballen daagden ze elkaar uit. Ik telde een ralley van 24 slagen waarbij niet alleen diepe maar ook korte ballen gehaald moesten worden. Er werd hard gewerkt. Dina wint 7-5, 6-4.

In de HE4 finale namen – tegelijk met de DE finale –  Marco de Vries(1) en Maurits Evers het tegen elkaar op. Later werd de partij, na een regenonderbreking, op baan 5 met kleumend publiek verder gespeeld.
Grappig om te zien waren de wolkjes waterdruppeltjes producerende sproeiende opslagen van Marco en Maurits. De ballen werden misschien lichter, maar bleven zwaar, hetgeen beiden noopten om vaker lage slice ballen te spelen. Zware ballen vragen immers een andere aanpak.
Hulde breng ik aan de toernooileiders (Richard, Sander en Martijn). Zij besloten de spelers geen derde set te laten spelen en in plaats daarvan een beslissende super tiebreak.
Ik wil hier opmerken dat ik al langer voorstander ben om in een toernooi de speelduur beter te begrenzen. Dat gebeurt al bij de dubbels. Dat zou ook prima kunnen in de enkelspelen. In feite zou dit eerder in de enkelspelen moeten. In de HE 4 waren de krachtsverschillen minimaal. Spelers gaan dan vaker tot het uiterste. En, aan het begin van het seizoen met koud weer, Neander wees mij hierop, is de kans op blessures groter. 3 uur op de baan staan en de volgende dag werken is ook niet alles.
Oh ja, Maurits wint: 2-6, 7-5, 10-6.

Het is duidelijk: zowel in de HE als de DE zijn de kampioenen Dina en Maurits nog jong. Tennisschool Anjoy is goed bezig op Heb Durf. Niet alleen zien we meer jeugd maar af en toe zetten jongere talenten hun eerste stappen als trainer bij Anjoy. Oa Camiel, Yentl, Yentl, Lisa en Vincent.

We hebben de toekomst en zijn ‘tennisklaar’ voor het nieuwe seizoen. De toernooicommissie is ingewerkt. Op naar het Landsmeer Open.

Chris ter Brake